Ik wil dit verhaal met jullie delen niet om medelijden op te wekken, maar om anderen te helpen of te inspireren die misschien te maken hebben met een vergelijkbare situatie. Mijn naam is Mario van Dam, ik ben 46 jaar oud en ik woon in de Hoef, Nederland. Een aantal maanden geleden kreeg ik van mijn psychologe te horen dat ik lijd aan een persoonlijkheidsstoornis. Deze diagnose was schokkend maar ook verhelderend, en het heeft me veel inzicht gegeven in mijn verleden en mijn huidige situatie.
Ik realiseerde me dat veel van mijn angsten, onzekerheden en gevoelens van minderwaardigheid hun oorsprong vinden in mijn vroege jeugd. Zoals bij veel mensen met een persoonlijkheidsstoornis, heeft mijn verleden, inclusief bepaalde trauma's, me gemaakt tot wie ik nu ben. Mijn grootste inzinking kwam een aantal jaar nadat ik de middelbare school verliet. Op dat moment was de druk te veel, en ik stortte volledig in. Tot die tijd leefde ik in een soort cocon, gevangen in mijn eigen negatieve gedachten en emoties.
Jarenlang dacht ik dat ik minder was dan anderen en leefde ik in hun schaduw. Ik werd geconsumeerd door wat anderen misschien van mij zouden denken, en die gedachten waren allesbehalve opbeurend. Maar nu ben ik op een punt gekomen waar ik besef dat dit moet veranderen. Ik verdien het om een gelukkig en voldoeningsgevend leven te leiden.
Met de hulp van mijn psychologe ga ik binnenkort met een schema-therapie beginnen. Deze therapievorm helpt mij de wortels van mijn stoornis te begrijpen en geeft me de tools om mijn gedachten en gedrag te veranderen. Ik heb de behandeling met beide handen aangenomen en ben volledig toegewijd om dit pad te volgen. Ik ben klaar om mijn angsten, onzekerheden en gevoelens van minderwaardigheid achter me te laten.
Het zal een moeilijke en lange weg worden, maar ik ben vastberaden om een beter persoon te worden. Om te LEVEN, niet alleen te bestaan. Ik wil dit verhaal delen om anderen te laten zien dat het nooit te laat is om hulp te zoeken en aan jezelf te werken.Ik wil benadrukken dat ik niet anders ben dan anderen; ik ben ook gewoon een mens. We hebben allemaal onze eigen uitdagingen en problemen, en in mijn geval zijn dat issues die te maken hebben met mijn persoonlijkheidsstoornis. Maar dat maakt me niet minder waardig of minder menselijk. Ik heb gewoon bepaalde zaken die ik moet aanpakken en opruimen om een beter leven te kunnen leiden. Je verdient het om gelukkig te zijn, ongeacht je leeftijd of omstandigheden.
Het enige obstakel waar ik nu een beetje tegenaan loop, is onbegrip. Vooral het combineren van mijn inspanningen om aan mezelf te werken met de eisen van mijn baan is een behoorlijke uitdaging. Ik heb ervaren dat veel mensen het moeilijk vinden om de complexiteit en de uitdagingen te begrijpen die komen kijken bij het leven met een persoonlijkheidsstoornis. Ze zien alleen de uiterlijke symptomen en niet de innerlijke strijd.
Ik heb daarom de beslissing genomen dat mijn geestelijke gezondheid op dit moment prioriteit heeft, zelfs als dat betekent dat mijn werk eronder lijdt. Het is een moeilijke keuze, vooral in een maatschappij die vaak meer waarde hecht aan professioneel succes dan aan persoonlijk welzijn. Maar ik weet dat dit de juiste keuze is voor mij op de lange termijn. Het is niet anders; mijn geestelijke gesteldheid gaat nu eenmaal voor.
Ik ben me ervan bewust dat dit pad niet zonder zijn uitdagingen en struikelblokken zal zijn, maar ik ben vastberaden om door te zetten. Voor iedereen die zich in een vergelijkbare situatie bevindt: weet dat je niet alleen bent en dat het oké is om voor jezelf te kiezen. Jouw welzijn is het waard.
Ik wil verder benadrukken dat ik niet anders ben dan anderen; ik ben ook gewoon een mens. We hebben allemaal onze eigen uitdagingen en problemen, en in mijn geval zijn dat issues die te maken hebben met mijn persoonlijkheidsstoornis. Maar dat maakt me niet minder waardig of minder menselijk. Ik heb gewoon bepaalde zaken die ik moet aanpakken en opruimen om een beter leven te kunnen leiden.
Liefs,
Mario van Dam
Reactie plaatsen
Reacties