Vroeger waren mijn gedachten als een ongenode gast die altijd maar weer terugkwam. Ze fluisterden me in dat ik er niet toe deed, dat mensen om me heen me lelijk en een mislukking vonden. In grote groepen kon ik me nooit ontspannen; mijn hoofd was gevuld met de meest pijnlijke boodschappen die ik mezelf had gegeven, vaak voortkomend uit de trauma's die ik had meegemaakt. Het leek wel alsof ik altijd een schaduw met me meedroeg, die me herinnerde aan al mijn tekortkomingen.
Het was alsof ik in een constante cyclus van zelftwijfel zat. Overal waar ik ging, leek het alsof die negatieve stemmen me achterna zaten. Maar met de jaren heb ik geleerd om een andere weg in te slaan. Ik realiseerde me dat deze gedachten niet de waarheid waren, maar slechts een weerspiegeling van mijn verleden. Het blijven vechten tegen deze innerlijke stemmen is soms nog steeds een uitdaging, vooral op dagen dat de oude patronen weer opkomen.
Gelukkig heb ik manieren gevonden om mezelf te helpen. Meditatie is voor mij een belangrijk moment geworden. Het biedt me de ruimte om even stil te staan, te ademen en mijn gedachten te observeren zonder erin meegezogen te worden. Hoewel het nog steeds een strijd kan zijn, weet ik nu dat ik niet alleen ben in deze strijd.
Voor iedereen die zich ook verloren voelt in de chaos van gedachten: weet dat je niet alleen bent. Het is oké om te worstelen, en het is oké om hulp te zoeken. Neem de tijd voor jezelf, zoek naar de momenten van rust en geef jezelf de ruimte om te helen. Jouw waarde is niet afhankelijk van wat anderen denken, maar van wie je bent. Blijf vechten voor je eigen geluk en welzijn.
Liefs, Mario
Reactie plaatsen
Reacties