Je was nooit het probleem

Soms komt het ineens naar boven. Misschien door een goed gesprek, misschien door een moment van stilte. Ineens zie je hoe vaak je dat kwetsbare stukje in jezelf – je innerlijk kind – eigenlijk in de steek hebt gelaten. Niet omdat je dat wilde, maar omdat je jarenlang het gevoel had dat jíj het probleem was.

We dragen zo vaak lasten die niet van ons zijn. Problemen van anderen, sferen in huis, oordelen van buitenaf; we nemen ze op onze schouders alsof ze bij ons horen. Het is pijnlijk om te beseffen hoe vaak we onszelf hebben weggecijferd. Hoe vaak we dachten: "Ik ben niet goed genoeg," of "Ik ben raar," simpelweg omdat de omgeving ons dat gevoel gaf.

Maar als je ouder wordt, landt ineens dat besef: die oordelen waren nooit van jou. Jij was nooit het probleem. De onveilige grond waarop je moest groeien, de omstandigheden waar je geen invloed op had; dát was het probleem.

Ieder kind wil, en verdient, geboren te worden in een veilige wereld. Een plek waar liefde en vertrouwen net zo vanzelfsprekend zijn als de lucht die je inademt. Is dat er niet? Dan neem je die onveiligheid mee. Je maakt jezelf klein, je past je aan, je bent constant op je hoede.

Het is heel normaal om daar nu boosheid over te voelen. Boos om wat er was, of juist niet was. Boos om hoe lang je jezelf klein hebt gehouden omdat je dacht dat er geen andere optie was. Die boosheid mag er zijn. Het is een teken dat je nu voor jezelf opkomt.

Maar boosheid hoeft niet het eindstation te zijn. Het verleden ligt achter ons, het leven gebeurt nu. Bewustwording is soms rauw en pijnlijk, maar het is ook de enige weg naar heling. Het is stap voor stap thuiskomen bij wie je eigenlijk altijd al was, voordat de wereld je vertelde wie je moest zijn.

Voor wie dit herkent

Misschien lees je dit en voel je een steek van herkenning. Misschien heb jij ook jarenlang gedacht dat jij te veel, te vreemd of te ingewikkeld was.

Weet dan dit: Je omgeving en de omstandigheden waarin je moest overleven, hebben je gevormd, maar ze bepalen niet je waarde. Het is nooit te laat om dat kind in jezelf alsnog die veiligheid te geven. Om jezelf vast te houden en te zeggen: "Het lag niet aan jou."

Je bent waardevol en krachtig. Laat die boosheid maar even branden, gebruik het als benzine om weer vooruit te gaan. Net zo lang tot je in elke vezel van je lijf voelt: ik was nooit het probleem. Ik ben het antwoord.