Er is iets fascinerends aan hoe mensen zich vastklampen aan wat bekend voelt, zelfs als datgene waar ze zich aan vasthouden pijn doet. Op social media zie ik het vaak, maar ook in het dagelijkse leven: mensen die gevangen blijven in een negatieve spiraal. Ze zitten vast in hun ellende, niet omdat ze dat willen, maar omdat het bekend terrein is. Het is alsof het onbekende hen meer angst inboezemt dan de pijn waarin ze zich bevinden. Ze blijven zitten, zich afvragend of er ooit iets zal veranderen, terwijl ze de sleutel tot verandering zelf in handen hebben.

In een wereld waar we vaak worden aangemoedigd om ons te richten op de buitenkant, vergeten we soms de kracht en invloed van onze binnenkant. Je geest en lichaam zijn één. Ze communiceren met elkaar op manieren die we niet altijd bewust opmerken. Maar als je geestelijk uit balans bent, kun je er zeker van zijn dat je lichaam luistert en reageert.