‘She Still Rises’ is een krachtig eerbetoon aan de vrouw die alles verloor — en toch bleef staan. Aan zij die gebroken zijn, maar zichzelf stukje voor stukje weer opbouwden, niet om te zijn wie ze was, maar om te worden wie ze is.
Het lied vertelt over littekens die spreken als verzen in een lied dat het leven zelf schreef. Over ogen die zwijgen, maar meer zeggen dan duizend woorden. Over een hart dat had mogen sluiten, maar tóch koos voor liefde, voor hoop, voor geven — zelfs in de kou.
‘She Still Rises’ gaat niet over perfectie, maar over waarheid. Over pijn die niet werd weggedrukt, maar omarmd. Over vallen, verliezen, en toch weer kiezen voor het licht. Haar kracht ligt niet in onbreekbaarheid, maar in het feit dat ze door de breuklijnen straalt. Dat elke barst een poort werd naar iets diepers, iets echts.
Deze vrouw is symbool voor ons allemaal. Voor wie ooit dacht dat het voorbij was. Voor wie de stormen trotseerde en uiteindelijk begreep: ik heb niet alleen overleefd, ik heb geleefd. En dát is waarom ze nog steeds oprijst — sterker, zachter, wijzer.
‘She Still Rises’ is geen verhaal van heldendom. Het is een verhaal van mens-zijn. En in dat mens-zijn ligt haar schoonheid.
Reactie plaatsen
Reacties