Er was een tijd dat mijn hoofd het voor het zeggen had.Mijn gedachten gingen als een wervelstorm door me heen, ‘moeten’, ‘oppassen’, ‘niet voelen’, ‘voorzichtig zijn’.En eerlijk? Ik dacht dat dit gewoon was wie ik was.Dat mijn innerlijke onrust mijn karakter was. Mijn lot.
Ik wil knap zijn. Niet om gezien te worden door de massa, niet voor complimenten of aandacht. Maar omdat ik mezelf al zo lang níet zie. Omdat ik mezelf al te vaak heb bekeken door de ogen van anderen – ogen die me keurden, uitlachten, negeerden. Ogen die mijn uiterlijk gebruikten als excuus om mij niet serieus te nemen.
Over het stille gevecht van mensen die vaak sterk lijken, maar zich vanbinnen kwetsbaar voelen
Over hechting in therapie
Vandaag, 8 mei 2025, had ik een bijzonder gesprek met mijn hulpverlener van Altrecht in Woerden. We hadden vorige week afgesproken dat we niet zoals gewoonlijk in een kantoortje zouden gaan zitten, maar samen naar buiten zouden gaan. Lopend praten. Ademhalen. Kijken naar het leven dat gewoon doorgaat. Wat een verschil maakt dat.
Sinds een aantal maanden ben ik in behandeling bij AMBIT Woerden. Ik heb daar op dit moment twee psychologen die ik wekelijks spreek. Dat betekent dus twee keer per week een gesprek. Best intensief, merk ik, maar ik weet dat ik hier doorheen moet. Dit is het moment om even door te bijten en streng voor mezelf te zijn.
Ik zie je. Eindelijk echt.Ik zie dat jongetje dat zó hard zijn best deed om lief te zijn, om begrepen te worden, om gezien te worden…En wat kreeg je terug? Stilte. Onbegrip. Afwijzing. Angstige blikken. En uiteindelijk werd je weggestuurd. Alsof jij het probleem was.
In een wereld waarin onze levensverhalen vaak worden omgeven door de glans van perfectie en de sluier van geheimen, heb ik besloten mijn verhaal te vertellen. Het is een reis geweest die niet altijd gemakkelijk was, een pad bezaaid met obstakels en uitdagingen die me hebben gevormd tot wie ik vandaag ben. Het heeft me redelijk wat moeite gekost om deze woorden op papier te zetten, en zelfs nu, terwijl ik deze zinnen schrijf, blijven er nog onvertelde hoofdstukken in mijn hart verborgen. Dit verhaal is nog maar een ruw concept, een klad van mijn leven.
Sinds oktober 2024 ben ik aan de slag als virtual assistant bij Betekenisvol Leven. Een kans die ik destijds niet had verwacht, maar die me veel heeft gebracht. Het begon allemaal met de cursus Self Love Mastery die ik bij Betekenisvol Leven mocht volgen. Daar leerde ik niet alleen over zelfliefde, maar ook over een manier van leven die mij diep raakte.
Het is stil in de klas. Te stil.De docent is druk met uitleg, maar in de achterste rij kijkt een kind naar beneden, alsof het zichzelf onzichtbaar wil maken. In die stilte ligt een verhaal dat vaak ongezien blijft: het verhaal van het kind dat gepest wordt.
In het dagelijks leven merk ik steeds weer dat ik in gevecht ben met mijn ego. Misschien herken je het wel: dat innerlijke conflict dat de kop opsteekt wanneer je iemand ontmoet met wie je een bijzondere klik hebt. Die vonk van herkenning en aantrekkingskracht – mijn ego ruikt kansen en wil meteen meer. Het wil zich vol overgave in de ervaring storten, alles op alles zetten, alsof er geen morgen is. Maar mijn ziel fluistert iets anders. Die houdt mij tegen, subtiel maar vastberaden, omdat zij weet waar mijn ego mij kan brengen. En vaak is dat niet de juiste weg.
De Reis naar Binnen
