We doen het allemaal. Even snel kijken. Een filmpje, één bericht, één story. Voor je het weet zijn er twintig minuten voorbij of een uur. En aan het eind van de dag kun je je soms niet eens herinneren wat je precies hebt gezien. Maar het voelde ergens belangrijk. Alsof je erbij moest zijn. Alsof je iets zou missen als je het niet deed.
Social media.
In mijn ogen is het een verslaving. Niet eentje met een duidelijke waarschuwing zoals op een pakje sigaretten. Nee, deze komt stilletjes binnen. Onopvallend. Subtiel. Maar met grote gevolgen.
Het sluipt erin
Wat begon als een handige manier om in contact te blijven, is verworden tot een constante prikkelbron. Meldingen, likes, volgers, meningen, filters, perfect gestylede levens. Het lijkt allemaal zo onschuldig. Maar ondertussen gebeurt er iets onder de oppervlakte.
We vergelijken onszelf.
Onbewust.
Dag na dag.
En steeds weer verliezen we een stukje van onze eigen waarheid. Want wat we zien is vaak niet het echte leven. Het is een zorgvuldig samengestelde illusie. En toch trappen we erin. Omdat we mensen zijn. Omdat we erbij willen horen. Omdat we soms even willen ontsnappen aan onze eigen gevoelens.
Tijd, energie en zelfbeeld
Ik heb het bij mezelf gemerkt. Uren gaan verloren. En niet alleen tijd ook energie. Je voelt je leeg na een scrollsessie. Of juist opgefokt, verward, onzeker. Omdat je brein al die prikkels probeert te verwerken. Omdat je je ineens afvraagt of je wel ‘genoeg’ bent.
Waarom voel je je na social media soms slechter in plaats van beter?
Misschien omdat het je loshaalt van jezelf. Van het hier en nu. Van je eigen ritme. Het voedt de buitenkant, maar raakt zelden de binnenkant.
De echte connectie
Begrijp me niet verkeerd social media kan iets moois zijn. Het kan verbinden, inspireren, informeren. Maar alleen als je het bewust gebruikt, in plaats van dat het jou gebruikt. De vraag is: wie zit er aan het stuur?
Voor mij is het steeds belangrijker geworden om te kiezen voor echte connectie. In gesprekken. In de natuur. In stilte. Om weer bij mezelf te komen. Want daar gebeurt het echte leven.
Een uitnodiging
Misschien herken jij dit ook. Misschien voel je dat het tijd is om het roer wat om te gooien. Niet vanuit schuld, maar vanuit liefde. Omdat jij meer bent dan een profiel. Omdat jouw waarde niet afhangt van likes. Omdat je ziel hunkert naar rust, naar echtheid.
Wat zou er gebeuren als je vandaag eens niet scrolt?
Maar even stilzit. Ademhaalt. Voelt.
Gewoon.... bent.
Ik geloof dat daar de bevrijding begint.
Niet met meer doen.
Maar met minder.
Reactie plaatsen
Reacties