𝗜𝗸 𝘄𝗮𝘀 𝗻𝗼𝗼𝗶𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝗽𝗿𝗼𝗯𝗹𝗲𝗲𝗺

Door de gesprekken met mijn psychotherapeute komt er veel naar boven. Steeds vaker zie ik hoe hard ik mijn innerlijk kind in de steek heb gelaten. Niet omdat ik dat wilde, maar omdat ik jarenlang het gevoel kreeg dat ík het probleem was. Problemen die niet de zijne waren, droeg ik mee alsof ze wel van mij waren.

Het doet pijn om te beseffen hoe vaak ik mezelf heb weggecijferd. Hoe vaak ik een hekel had aan mezelf, omdat ik dacht dat anderen gelijk hadden toen ze me vreemd aankeken. Hoe vaak ik geloofde dat ik niet goed genoeg was. Pas nu, op latere leeftijd, voel ik het besef: al die oordelen en verwijten waren nooit van mij. Ik was nooit het probleem. Het leven waarin ik terechtkwam, de omgeving waarin ik opgroeide en dat was het probleem.

Mijn innerlijk kind wilde, net als ieder kind, geboren worden in een veilige wereld. Een omgeving waar liefde, warmte en vertrouwen vanzelfsprekend zijn. Maar dat was mij niet gegund. En als je vanaf je eerste ademteug leert dat de wereld onveilig is, dan neem je die onveiligheid mee in alles wat je later doet. Je wordt bang, onzeker en klein.

Vandaag de dag voel ik boosheid. Boos om hoe mijn verleden is gelopen, boos om hoe mijn omgeving mij behandelde. Boos om hoe ik mezelf klein en kwetsbaar hield, omdat ik dacht dat ik geen andere keuze had. Maar ik weet ook dat boosheid niet mijn eindstation hoeft te zijn. Het verleden ligt achter me ik leef nu.Ja, ik mag boos zijn. Boosheid is een menselijke emotie en die mag er zijn. Maar ik weet ook dat ik verder moet, verder wil. Bewustzijn kan rauw en pijnlijk zijn, maar het is ook de weg naar heling. Het is stap voor stap thuiskomen bij mezelf.

Gelukkig voel ik dat ik dichterbij kom. Dichter bij de persoon die ik altijd al was, maar die ik door pijn en angst uit het oog verloor. En dat geeft mij hoop.

𝘽𝙤𝙤𝙙𝙨𝙘𝙝𝙖𝙥 𝙫𝙤𝙤𝙧 𝙟𝙤𝙪 𝙙𝙞𝙚 𝙙𝙞𝙩 𝙝𝙚𝙧𝙠𝙚𝙣𝙩

Misschien herken jij jezelf in mijn verhaal. Misschien heb jij ook jarenlang gedacht dat jij het probleem was. Dat jij raar, te veel of niet goed genoeg was. Weet dan: jij was nooit het probleem. Je omgeving, de omstandigheden waarin jij moest overleven, dat waren de factoren die jou hebben gevormd.

Het kan pijnlijk zijn om dat besef te krijgen, maar het is ook de sleutel tot bevrijding. Je hoeft je innerlijk kind niet langer in de steek te laten. Je kunt hem of haar vandaag weer vasthouden, liefde geven en laten voelen dat hij of zij altijd goed genoeg is geweest.

Je verleden bepaalt niet wie jij in de kern bent. Jij bent waardevol, jij bent krachtig en jij verdient het om in liefde en veiligheid te leven. Laat je boosheid er zijn, maar gebruik die ook als brandstof om dichter bij jezelf te komen. Stap voor stap, net zolang tot je voelt: ik was nooit het probleem want ik ben het antwoord.